Postrzeganie piękna w czasach renesansu w Europie zmieniło się w porównaniu do wcześniejszego średniowiecza. Za atrakcyjną kobietę uważano taką, która posiadała bardzo kobiecą, wręcz barczystą figurę o mocno zaznaczonym biuście i biodrach.
Kobiety, które z natury mogły pochwalić się filigranową posturą ciała, stosowały pod spódnicami poduszki powiększające ich naturalny rozmiar bioder. W renesansie również pojawiły się pierwsze gorsety, które dodatkowo podkreślały smukłość talii i odcinały się mocno od dużego biustu i szerokich bioder.
Opalenizna nie przystawała kobietom wysoko postawionym, z dobrych rodów, dlatego słońca unikano jak ognia. Największym uwielbieniem cieszyła się jasno-mleczna, wręcz przeźroczysta cera.
Opalenizna taka jak w średniowieczu świadczyła o statusie społecznym i obowiązku pracy na roli. Tak jak średniowieczu, doceniano długie włosy koniecznie w kolorze jasnym, złoto-bursztynowym.
Kobiety obdarzone rudymi włosami też uważane były za atrakcyjne, na co przykładem jest angielska królowa Elżbieta II panująca w Anglii w wieku XVI.
